Parki Narodowe

Białowieski Park Narodowy – prawdziwa perełka natury

Najdziksza i najbardziej wilgotna Polska rozciąga swoje leśne twory przez województwo podlaskie, w północno-wschodniej części kraju. Województwo granic, granic byłego ZSRR, ze wspólną historią kulturowego krzyżowania się Białorusinów, Litwinów, Rosjan i Tatarów. Tam, gdzie dawni polscy królowie mieli swoje tereny łowieckie, dopóki XX wiek nie zakłócił wszystkiego.

Woda jest bohaterem krajobrazów tego rogatego regionu, usianego jeziorami polodowcowymi, mokradłami, rzekami i pierwotnymi lasami pełnymi deszczu. Utrzymanie tak bujnej roślinności wymaga dużej ilości wody, ale na tych słowiańskich ziemiach deszcz pada dość często. Kiedy w czasie letniego przesilenia słońce przebija się przez krajobraz pastwisk, pól kukurydzy, krów i gawronów i rozpościera się nad najlepiej zachowanymi masami lasów w Europie, zamienia te tereny w wyjątkowe zjawisko.

Ekoturystyka lub zielona turystyka zdołała nadać prowincji znaczenie na jakie zasługuje ze względu na jej bogactwo naturalne i krajobrazowe, przekształcone obecnie w schronienie dla wielu gatunków zwierząt i roślin unikalnych w Europie. Cztery parki narodowe wspólnie chronią różne ekosystemy występujące na tym terenie, połączone ze sobą siecią ścieżek rowerowych i szlaków długodystansowych.

Okolice Wielunia. Grębień

Białowieski Park Narodowy

Miasto Białowieża leży w centrum puszczy Białowieskiej, głównego wejścia do pierwszego w Polsce parku narodowego (utworzonego w 1932 r.), który zawiera w swoim tzw. rezerwacie ścisłym największy i najstarszy zachowany las na równinie europejskiej. Spektakularny las mieszany o powierzchni 5.000 ha z licznymi gatunkami drzew o wymiarach rzadko spotykanych w pozostałych częściach Europy, który utrzymuje w swoich zaroślach największą na świecie populację żubrów (około 600 osobników).

Podczas dwóch wojen światowych lasy te były częścią pól bitewnych, o czym świadczą ich rozproszone pozostałości, a przyroda poniosła tego konsekwencje. W 1919 roku ostatni żyjący na wolności żubr został upolowany przez kłusownika, ale nie tylko żubry były pożywieniem dla wojska, ale także łosie, jelenie i bobry, a z lasów pozyskano miliony metrów sześciennych drewna. Dopiero w 1947 roku przywrócono ochronę i funkcje parku narodowego na obecnym obszarze 150 000 hektarów pomiędzy Polską a Białorusią.

Dziś Białowieski Park Narodowy jest perłą polskich lasów, w 1977 r. został uznany za rezerwat biosfery i wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Puszcze są pielęgnowane i otoczone przez inne lasy, w których prowadzi się kontrowersyjną wycinkę na północ i południe od dorzecza Narwi. Jest to dom dla największej różnorodności gatunków fauny i flory w Europie Środkowej. Oprócz ponad 350 gatunków ssaków, ptaków, gadów, płazów i ryb, występuje tu 5.000 gatunków roślin zielnych, porostów i mchów, ponad 3.000 gatunków grzybów oraz 80 gatunków drzew i krzewów.

W polskiej części parku 60.000 hektarów lasów jest usiane pajęczyną ścieżek. Rower jest wielkim sprzymierzeńcem ekoturysty, który chce zwiedzić te tereny, a łatwość wypożyczenia go w samej Białowieży potwierdza, że jest to najlepsza opcja. Wzdłuż tras rowerowych, oznaczonych kolorami i mapami, znajdują się różne okrężne trasy rowerowe, z których korzystają również turyści piesi, a zimą narciarze biegowi.

A może morze?

Osobom, które wolą polskie morze, polecamy ten tekst: https://travellikeagirl.pl/kierunek-baltyk-troche-egzotyki-nad-polskim-morzem/

Jeden komentarz w “Białowieski Park Narodowy – prawdziwa perełka natury

Dodaj komentarz